En 1962 sae do prelo Longa noite de pedra de Celso Emilio Ferreiro. O libro, composto por 60 poemas, marcará un fito na poesía social de posguerra en lingua galega e chegará a se converter nun símbolo dos anos da ditadura franquista e, por extensión, de todo tipo de opresión e falta de liberdade, pois nel latexa unha fonda solidariedade co ser humano vítima das guerras e das desigualdades sociais de calquera latitude e de calquera tempo. Eis un dos poemas que leremos xuntos o 30 de xaneiro:
NON
Se dixese que si,
que todo está moi ben.
que o mundo está moi bon,
que cadaquén é cadaquén…
Conformidá.
Admiración…,
Calar,calar, calar,
e moita precaución.
Se dixese que acaso
as cousas son así,
porque si,… velaí,
e non lle demos voltas.
(Se aquel está enriba
e aqueloutro debaixo
é por culpa da vida.
Se algúns van de porta en porta
cun saco de cinza ás costas
é porque son uns docas).
Se dixera que si…
Entón sería o intre
de falar seriamente
da batalla de flores
nas festas do patrón.
Pero non.
NON
Se dixese que si,
que todo está moi ben.
que o mundo está moi bon,
que cadaquén é cadaquén…
Conformidá.
Admiración…,
Calar,calar, calar,
e moita precaución.
Se dixese que acaso
as cousas son así,
porque si,… velaí,
e non lle demos voltas.
(Se aquel está enriba
e aqueloutro debaixo
é por culpa da vida.
Se algúns van de porta en porta
cun saco de cinza ás costas
é porque son uns docas).
Se dixera que si…
Entón sería o intre
de falar seriamente
da batalla de flores
nas festas do patrón.
Pero non.
.jpg)
Ningún comentario:
Publicar un comentario