O 11 de febreiro de 1963 Sylvia Plath érguese ás seis da mañá e leva o almorzo aos seus fillos; logo péchase na cociña e abre o gas: decidira deixar de existir. A súa tendencia á depresión que lle viña xa da adolescencia, as infidelidades, e finalmente a separación, do seu home, o tamén poeta Ted Hughes, e os problemas económicos acabarán pasándolle factura.
Poeta e narradora de enorme capacidade intelectual estaba, como ela mesma dicía, "feita para o éxito". Pero nin os premios nin a aceptación nos círculos literarios nin as becas nin os seus fillos aos que tanto quería puideron evitar o fatal desenlace da súa vida.
Hoxe queremos lembrala cun poema seu.
CANCIÓN DE AMOR DA XOVE TOLA
Pecho os ollos e o mundo morre;
ergo as pálpebras e nace todo novamente.
(Creo que te inventei na miña mente).
En azul e vermello saen valseando os astros,
cara a adentro agallopa a negrura:
Pecho os ollos e o mundo morre.
Soñei que me enfeitizabas no leito,
e me cantabas o son da lúa; bicábasme tan inquedo.
(Creo que te inventei na miña mente).
Deus cae do seu ceo, extínguense as chamas do inferno:
Foxen serafíns e soldados de satán:
Pecho os ollos e o mundo morre.
Imaxinei que volverías como aseguraches,
pero medrei e esquecín o teu nome.
(Creo que te inventei na miña mente).
En vez de ti, debín ter amado a un paxaro do trono,
polo menos cando chega a primavera eles braman novamente.
Pecho os ollos e o mundo morre.
(Creo que te inventei na miña mente).
Tedes información de Sylvia Plath premendo sobre a imaxe
.jpg)
Ningún comentario:
Publicar un comentario