Hoxe conmemórase o 110º aniversario do nacemento en Orihuela do poeta e dramaturgo Miguel Hernández.
[Biografía publicada polo Instituto Cervantes]
De familia humilde, ten que abandoar moi pronto a escola para poñerse a traballar; ainda así desenvolve a súa capacidade para a poesía grazas a ser un gran lector de poesía clásica española. Forma parte da tertulia literaria en Orihuela, donde coñece a Ramón Sijé e establece con él unha gran amizade.
A partir de 1930 comenza a publicar as súas poesías en revistas como El Pueblo de Orihuela ou El Día de Alicante. Na década de 1930 viaxa a Madrid e colabora en distintas publicacións, establecendo relación cos poetas da época. Á súa volta a Orihuela redacta Perito en Lunas (1933), donde reflexa a influencia dos autores que le na súa infancia e os que coñece na súa viaxe a Madrid.
Xa establecido en Madrid, traballa como redactor no diccionario taurino El Cossío e nas Misiones pedagógicas de Alejandro Casona; colabora ademáis en importantes revistas poéticas. Escribe nestes anos os poemas El silbo vulnerado (1934), Imagen de tu huella (1934), e o mais coñecido El Rayo que no cesa (1936).
Toma parte moi activa na Guerra Civil española, e ao terminar ésta intenta sair do país pero é detido na fronteira con Portugal.Condenado a pena de morte, conmútaselle pola de trinta anos pero non chega a cumplila porque morre de tuberculosis o 28 de marzo de 1942 na prisión de Alicante.
Durante a guerra compón Viento del pueblo (1937) e El hombre acecha (1938) cun estilo que se coñeceu como “poesía de guerra”. Na cárcel acabou Cancionero y romancero de ausencias (1938-1941). Na súa obra encóntranse influencias de Garcilaso, Góngora, Quevedo e San Juan de la Cruz.
A partir de 1930 comenza a publicar as súas poesías en revistas como El Pueblo de Orihuela ou El Día de Alicante. Na década de 1930 viaxa a Madrid e colabora en distintas publicacións, establecendo relación cos poetas da época. Á súa volta a Orihuela redacta Perito en Lunas (1933), donde reflexa a influencia dos autores que le na súa infancia e os que coñece na súa viaxe a Madrid.
Xa establecido en Madrid, traballa como redactor no diccionario taurino El Cossío e nas Misiones pedagógicas de Alejandro Casona; colabora ademáis en importantes revistas poéticas. Escribe nestes anos os poemas El silbo vulnerado (1934), Imagen de tu huella (1934), e o mais coñecido El Rayo que no cesa (1936).
Toma parte moi activa na Guerra Civil española, e ao terminar ésta intenta sair do país pero é detido na fronteira con Portugal.Condenado a pena de morte, conmútaselle pola de trinta anos pero non chega a cumplila porque morre de tuberculosis o 28 de marzo de 1942 na prisión de Alicante.
Durante a guerra compón Viento del pueblo (1937) e El hombre acecha (1938) cun estilo que se coñeceu como “poesía de guerra”. Na cárcel acabou Cancionero y romancero de ausencias (1938-1941). Na súa obra encóntranse influencias de Garcilaso, Góngora, Quevedo e San Juan de la Cruz.
Ningún comentario:
Publicar un comentario