E falando de Darwin, unha recomendación: Léde e, se podedes, vede a representación, da obra de teatro La tortuga de Darwin do recente Premio Nacional de Teatro, Juan Mayorga, interpretada extraordinariamente por Carmen Machi e dirixida por outro grande do teatro, Ernesto Caballero.
Mayorga escribe a historia despois de ler nun xornal que unha tartaruga das Galápagos, que Charles Darwin levara ao Reino Unido como obxecto de estudo, cumpría 175 anos, o que a convertía no animal máis vello do mundo.
A tartaruga Harriet sabe que vivir é adaptarse e compróbao en si mesma. Ao longo dos anos evoluciona ata se converter nunha anciá capaz de falar e pensar: “una abuelita ingenua y cada vez más humana e intensa, que ofrece su pasado y su memoria a unos seres humanos que, a cambio, sólo buscan aprovecharse de ella”, como nos di o seu autor.
Mayorga imaxina todas as cousas que podería ter visto a tartaruga neses 175 anos de ter saído do xardín científico onde a tiñan recluída, e convértea nun arquivo histórico vivente dos principais acontecementos do século XX: Harriet lembra “o nomeamento de 35 presidentes de los EE.UU., o nomeamento de once Papas, dúas guerras mundiais, a Revolución de Octubre, a Perestroica”…
Un historiador e un médico intentan aproveitarse dela para facerse famosos. O seu testimuño directo é utilizado para revisar unha morea de acontecementos que coñecemos a través dos libros de historia e o seu corpo é utilizado para a experimentación. En suma, Mayorga invítanos a reflexionar sobre o crueis que poden ser os seres humanos, e vennos dicir que en lugar de evolucionar involucionamos.
Mayorga escribe a historia despois de ler nun xornal que unha tartaruga das Galápagos, que Charles Darwin levara ao Reino Unido como obxecto de estudo, cumpría 175 anos, o que a convertía no animal máis vello do mundo.
A tartaruga Harriet sabe que vivir é adaptarse e compróbao en si mesma. Ao longo dos anos evoluciona ata se converter nunha anciá capaz de falar e pensar: “una abuelita ingenua y cada vez más humana e intensa, que ofrece su pasado y su memoria a unos seres humanos que, a cambio, sólo buscan aprovecharse de ella”, como nos di o seu autor.
Mayorga imaxina todas as cousas que podería ter visto a tartaruga neses 175 anos de ter saído do xardín científico onde a tiñan recluída, e convértea nun arquivo histórico vivente dos principais acontecementos do século XX: Harriet lembra “o nomeamento de 35 presidentes de los EE.UU., o nomeamento de once Papas, dúas guerras mundiais, a Revolución de Octubre, a Perestroica”…
Un historiador e un médico intentan aproveitarse dela para facerse famosos. O seu testimuño directo é utilizado para revisar unha morea de acontecementos que coñecemos a través dos libros de historia e o seu corpo é utilizado para a experimentación. En suma, Mayorga invítanos a reflexionar sobre o crueis que poden ser os seres humanos, e vennos dicir que en lugar de evolucionar involucionamos.
.jpg)
Ningún comentario:
Publicar un comentario