O TEATRO, ESPELLO DA VIDA

Hai pouco unha alumna facía para todos nós un comentario dunha traxedia grega, o Edipo Rei de Sófocles (podedes lelo no enlace "departamento de grego"), que trata do poder do destino. Cremos que todos debéramos lela non só por ser un clásico senón tamén porque o teatro en xeral parte do teatro grego, e qué mellor que acudir as orixes de algo para entendelo? E falando de teatro....

Esta fin de semana represéntase no Rosalía de Castro a obra Dos menos, do autor francés Samuel Benchetrit, na que actúan xuntos por primeira vez en teatro dous grandes actores, Héctor Alterio e José Sacristán, baixo a dirección de Oscar Martínez. A obra parte do momento no que dous homes maiores, que están nun hospital, reciben a noticia de que lles quedan uns días de vida. Deciden fugarse do hospital e xuntos van a distintos lugares, iniciando unha viaxe que suporá un regreso aos sentimentos máis prezados, e ás veces máis esquecidos, do ser humano: o amor, a amizade, a paternidade, o efémero da vida. Mais trátase dunha viaxe chea de vitalidade e aceptación, na que só nos recordos aparece o sufrimento. O argumento escrito en clave de humor, consegue facernos rir coas vicisitudes destes dous enfermos terminais, magnificamente representados por dous veteranos actores que amosan no escenario todas as súas táboas.

Pois ben, para explicar a temperanza, a prudencia (os gregos falaban de sophrosyne) que os dous protagonistas da obra de Benchetrit mostran ante a inmediatez da morte, nada mellor que acudir a unhas palabras do Agamenón de Esquilo:

"A aprendizaxe é a través do sufrimento. Só entón chega o perdón e a comprensión divina, só entón chega o home a acadar a sophrosyne, a temperanza e a xustiza".