A ORIXE DO "DÍA DAS BIBLIOTECAS"

Mañá celébrase O Día da Biblioteca. Este día de conmemoración xurdiu por iniciativa da Asociación Española de Amigos do Libro Infantil e Xuvenil en 1997, e dende entón, vense celebrando en toda España. 

Neste Día participan bibliotecarios, escritores, ilustradores, narradores de historias, editores, profesores, membros da Asociación, responsables políticos e entidades que fomentan o uso da biblioteca como lugar donde se potencia a lectura e donde se atopa todo tipo de información a través da palabra e a imaxen. 

Un día ao ano detémonos para dar a coñecer a actividade das bibliotecas á cidadanía e homenaxear aos bibliotecarios como impulsores da lectura para nenos e maiores, propiciando que os medios de comunicación se fagan eco das actividades programadas nas bibliotecas, co obxectivo de que éstas entren a formar parte do itinerario cultural dos cidadáns e sexan verdadeiramente unha alternativa máis de ocio e aprendizaxe.

Para este fin, durante todos estes anos, dende a Asociación de Amigos do Libro Infantil e Xuvenil impulsan diversos actos no Día da Biblioteca:

- entrega de lotes de libros a diversas institucións polo seu traballo a favor do fomento da lectura

- encontros de autores cos seus lectores

- encargo do cartel e do pregón a ilustres escritores* e ilustradores* do noso panorama nacional.
(*Alberto Urdiales, Margarita Menéndez, Alfonso Ruano, Emilio Urberuaga, Forges, Javier Zabala, Juan Ramón Alonso ou El Roto, e escritores como Josefina Aldecoa, Aurora Díaz Plaja, Ana María Romero Yebra, Luis Mateo Díez o Laura Gallego).

O cartel deste ano 2019 (exposto arriba), foi encargado ao ilustrador valencián Miguel Calatayud e o pregón, a Gemma Pasqual. O pregón segue a continuación na súa versión en galego:

A SEN CONTO

Non quería ser princesa, non quería ser liberada polo príncipe azul. Tampouco que o bico dun Príncipe a devolvese á vida; nin que a salvase da explotación infantil, non quería esconderse na casa dos sete ananiños e ser a súa criada ata que un príncipe a viñese rescatar. Non era capaz de renunciar á súa voz polo amor dun mozo; nin esperaba que san Xurxo a salvase do dragón. Nobres princesas condenadas a durmir ou ao silencio, por orde dunha madrasta, dun pai ou dunha fada boa.

E puxo os seus zapatos vermellos e fuxiu do seu conto, correu e correu buscando refuxio ata converterse nunha sen conto. Era unha sen libro, unha sen papeis, non a querían en ningures.

Nunha casca de noz navegou polo Mar das Letras, e naufragou. Nadaba contra a corrente, fortes ondas de frases afogábana, e cando se deu por vencida e se abandonou á súa sorte, de súpeto salvouna a capitá Pippi Långstrump, unha nena libre, xenerosa, que nunca se aburría, que se atrevía a cuestionar o razoamento dos adultos. Acompañada por Matilda, navegaban polo mar das letras para rescatar todos aqueles personaxes que se aventuraban a cruzar o mar buscando un conto mellor. Heroínas con forte sentido da xustiza e do deber de protexer os máis débiles.

Finalmente, despois de moitos atrancos, chegaron a porto seguro, o Porto da Biblioteca, o Paraíso do que lle falara Borges: un lugar cheo de tesouros afundidos, como lle dixera Virginia Woolf; unha nave espacial que a levaría aos recunchos máis afastados do universo; unha máquina do tempo que a transportaría ao pasado máis remoto e ao futuro más afastado; unha saída a unha vida mellor, máis feliz e máis útil, como lle explicara Isaac Asimov. Un lugar onde non necesitaba ser princesa para ser a protagonista de todos os contos.

Longa vida ás bibliotecas, refuxio de todas, tamén das sen conto, das sen libro, das sen papeis, das nenas que non queren ser princesas e dos nenos que non queren ser heroes. Longa vida aos bibliotecarios e bibliotecarias, gardiáns do Paraíso, de máquinas do tempo e de grandes tesouros como son os libros.

Tradución: Héctor Cajaraville

Esta información está tomada de: 

Pregón, cartaz e programa

  amigosdellibro.com/DiaBiblioteca19