Hoxe imos lembrar a unha poeta de Lugo, Olga Novo, nacida en 1975 na aldea lucense de Vilarmao (Pobra do Brollón), moi preto das terras do Courel. Licenciada en Filoloxía galego-portuguesa, actualmente é profesora de lingua e literatura galegas na Universidade de Rennes, na alta Bretaña.
Olga Novo deuse a coñecer como poeta en revistas como Clave Orión, Festa da Palabra Silenciada, Dorna, Ólisbos e en 1996 publica o seu primeiro poemario A teta sobre o sol, ao que seguirá Nós nus, que recibirá o premio Losada Diéguez de creación, Magnalia e A cousa vermella.
A súa obra foi recollida en numerosas antoloxías como La flama en el espejo (México, 1998), Mulher a fazer vento (Lisboa, 1998), Yo es otro. Autorretratos de la nueva poesía (Madrid, 2001) ou Spain (Poetry from the Castilian, Catala, Basque and Galician languages) (Atlanta, 2003), entre outras.
Como estudosa da literatura publicou libros como Por un vocabulario galego do sexo. A terminoloxía erótica de Claudio Rodríguez Fer (Positivas, 1996), O lume vital de Claudio Rodríguez Fer (1999) ou Uxío Novoneyra. Lingua loaira. Ademais colabora en numerosos medios e publicacións literarias especializadas como Unión Libre, Moenia, Anuario de estudios galegos, Boletín Galego de Literatura, Ínsula...
Olga Novo deuse a coñecer como poeta en revistas como Clave Orión, Festa da Palabra Silenciada, Dorna, Ólisbos e en 1996 publica o seu primeiro poemario A teta sobre o sol, ao que seguirá Nós nus, que recibirá o premio Losada Diéguez de creación, Magnalia e A cousa vermella.
A súa obra foi recollida en numerosas antoloxías como La flama en el espejo (México, 1998), Mulher a fazer vento (Lisboa, 1998), Yo es otro. Autorretratos de la nueva poesía (Madrid, 2001) ou Spain (Poetry from the Castilian, Catala, Basque and Galician languages) (Atlanta, 2003), entre outras.
Como estudosa da literatura publicou libros como Por un vocabulario galego do sexo. A terminoloxía erótica de Claudio Rodríguez Fer (Positivas, 1996), O lume vital de Claudio Rodríguez Fer (1999) ou Uxío Novoneyra. Lingua loaira. Ademais colabora en numerosos medios e publicacións literarias especializadas como Unión Libre, Moenia, Anuario de estudios galegos, Boletín Galego de Literatura, Ínsula...
Os líquidos íntimos
COA MIÑA PEL PODES FACER ENXERTOS NAS MAZAIRAS.
algunhas conservan alongados os nomes que gravei a navalladas
tódalas tardes ó volver da escola.
acostumada a tirar dun poema como por un becerro cando se lle ven as patas,
cando xa non se está en idade de medrar
toda maduración require un desgarro de tendóns,
entón é cando corren polo meu peito
rabaños de cabras
que non se dirixen a ningunha parte,
suben as paredes desde as que te vexo,
arrancan coa lingua o pasto mentres te vas.
o tacto dos teus violíns faime chorar terriblemente.
case non podo soportar que as túas mans me acariñen
como a lá dos xerseis que me facía miña nai cando era nena.
pero coa miña pel,
coa miña pel podes facer enxertos nas mazairas.
Nós nus (1997)
.jpg)
.jpg)
Ningún comentario:
Publicar un comentario