A musa Erato tocando a liraMartes? Non, hoxe é venres. Pois da igual, calquera día é bo para a poesía. E buscando poesía espartana para un alumno, a quen lle interesan os espartanos, atopei este poema de guerra -non podía ser doutro tema tratándose de Esparta-. É unha elexía do poeta Tirteo e di o seguinte:
Que cada quen resista coas pernas abertas, ambos os pés espetados no chan, mordendo os beizos cos dentes; as coxas, as pernas, o peito e os ombreiros cubertos co ancho ventre do cóncavo escudo. E branda na súa destra a pica espantosa e axite o penacho terríble sobre a súa cabeza.
O poema describe a pose dun hoplita en combate. Lembrei entón un poema de PONDAL, da súa obra Queixumes dos pinos, que di:
¡Quen tivera ditoso
un tan sublime acento
que do seu fondo sono
despertara ós galegos!
¡Oh, quen cumprir pudera
tan xeneroso intento
desenterrando a lira,
a lira de Tyrteo!
Certo, non lle puxera
doces e brandos nervos,
mais dobres lle cinguira
unhas cordas de ferro
¡Oh, cal soara baixo
dos meus febrentes dedos
a lira sonorosa
a lira de Tyrteo!
¡Oh, como despertar
os máis sublimes ecos
ecos de liberdade
dos parias e dos servos!
¡Cal do seu fondo sono
despertara ós galegos
a lira estrepitosa,
a lira de Tyrteo!
Ningún comentario:
Publicar un comentario