Gustav Klimt
O noso poeta de hoxe é o mindoniense Álvaro Cunqueiro, un dos autores máis relevantes da historia da literatura galega. Poeta, narrador, dramaturgo, ensaísta, articulista... De estilo persoal e inconfundible, os seus libros foron traducidos a un sinfín de idiomas e estudados en universidades de todo o mundo.
Cunqueiro deuse a coñecer como poeta nos anos 30 do século pasado coa publicación de Mar ao norde, Poemas do si e non e Cantiga nova que se chama ribeira, e despois dun tempo sen escribir en galego a causa da Guerra Civil, publica en 1950 Dona do corpo delgado e no 1980 Herba aquí ou acolá.
Como narrador en galego o seu primeiro libro foi Merlín e familia, ao que sucederán As crónicas do sochantre, Escola de menciñeiros, Si o vello Sinbad volvese ás illas..., Xente de aquí e acolá e Os outros feirantes.
En canto á súa produción teatral comeza con O incerto señor don Hamlet, principe de Dinamarca, logo virá A noite vai coma un río e finalmente Palabras de víspera.
Mais Cunqueiro tamén escribiu obras en castelán como Las mocedades de Ulises, Un hombre que se parecía a Orestes, Vida y fugas de Fanto Fantini della Gherardesca, El año del cometa...
Eliximos para lembralo un poema de Herba aquí ou acolá titulado Eu son Danae que nos serve tamén de vinculación coa SEMANA CULTURAL:
Eu son Danae. Núa caía no leito come
bianca neve scende senza vento.
E chegou segredo coa fúlgura
convertido en moedas de ouro que caíron
sobre min, e arredor, e no chan.
Díxose a si mesmo unha voz e aquel ouro de ceca
arremuiñouse nun amén e fíxose o varón.
Atopoume virxe, sucoume e sementou.
Bebeume, como quen se deita con sede sobre un río.
Pro, o pasado pasado.
Agora vou vella, e nun reino de columnas derrubadas
vou e veño por entre os cipreses e as pombas.
Téñenme por tola, e coidan que minto
cando digo que fun desvirgada por Zeus.
Pra burlarse de min chinchan unha moeda no mármore
e eu coido que el volve, e tiro a roupa
e déixome caír núa na herba come
bianca neve scende senza vento.
Nin escoito as súas risas. Xa vou vella
pro nunca puiden saír daquel soño de antano.
Na biblioteca tedes as obras completas de Cunqueiro.
O noso poeta de hoxe é o mindoniense Álvaro Cunqueiro, un dos autores máis relevantes da historia da literatura galega. Poeta, narrador, dramaturgo, ensaísta, articulista... De estilo persoal e inconfundible, os seus libros foron traducidos a un sinfín de idiomas e estudados en universidades de todo o mundo.
Cunqueiro deuse a coñecer como poeta nos anos 30 do século pasado coa publicación de Mar ao norde, Poemas do si e non e Cantiga nova que se chama ribeira, e despois dun tempo sen escribir en galego a causa da Guerra Civil, publica en 1950 Dona do corpo delgado e no 1980 Herba aquí ou acolá.
Como narrador en galego o seu primeiro libro foi Merlín e familia, ao que sucederán As crónicas do sochantre, Escola de menciñeiros, Si o vello Sinbad volvese ás illas..., Xente de aquí e acolá e Os outros feirantes.
En canto á súa produción teatral comeza con O incerto señor don Hamlet, principe de Dinamarca, logo virá A noite vai coma un río e finalmente Palabras de víspera.
Mais Cunqueiro tamén escribiu obras en castelán como Las mocedades de Ulises, Un hombre que se parecía a Orestes, Vida y fugas de Fanto Fantini della Gherardesca, El año del cometa...
Eliximos para lembralo un poema de Herba aquí ou acolá titulado Eu son Danae que nos serve tamén de vinculación coa SEMANA CULTURAL:
Eu son Danae. Núa caía no leito come
bianca neve scende senza vento.
E chegou segredo coa fúlgura
convertido en moedas de ouro que caíron
sobre min, e arredor, e no chan.
Díxose a si mesmo unha voz e aquel ouro de ceca
arremuiñouse nun amén e fíxose o varón.
Atopoume virxe, sucoume e sementou.
Bebeume, como quen se deita con sede sobre un río.
Pro, o pasado pasado.
Agora vou vella, e nun reino de columnas derrubadas
vou e veño por entre os cipreses e as pombas.
Téñenme por tola, e coidan que minto
cando digo que fun desvirgada por Zeus.
Pra burlarse de min chinchan unha moeda no mármore
e eu coido que el volve, e tiro a roupa
e déixome caír núa na herba come
bianca neve scende senza vento.
Nin escoito as súas risas. Xa vou vella
pro nunca puiden saír daquel soño de antano.
Na biblioteca tedes as obras completas de Cunqueiro.
Ningún comentario:
Publicar un comentario