As illas Cíes na Ría de Vigo
Xohana Torres, numeraria da RAG, non ten unha obra moi extensa, pero si intensa. O seu primeiro libro Do sulco foi publicado en 1957 na colección Illa Nova de Galaxia. Moitos anos despois publica Estacións ao mar (1980), Premio da Crítica Española e Tempo de ría (1992). No ano 2004 saíu unha edición que recopila toda a súa poesía co título de Poesía completa (1957-2001).
Xohana Torres é tamén autora dunha novela titulada Adiós María (1971) Premio Galicia do Centro Galego de B. Aires, que se inscribe na etapa da Nova Narrativa Galega, e dúas obras teatrais: A outra banda do Iberr (1965) e Un hotel de primeira sobre o río (1969). Ademais escribe literatura infantil e ensaio, fai traducións e colabora en diferentes revistas literarias.
A nosa lembranza é hoxe para Xohana Torres, unha extraordinaria poeta nacida en Santiago en 1931 e residente na actualidade en Vigo. Adscrita á xeración dos 50, deuse a coñecer no ano 1955 ao recibir o premio de poesía da Asociación da Prensa de Vigo.
Xohana Torres, numeraria da RAG, non ten unha obra moi extensa, pero si intensa. O seu primeiro libro Do sulco foi publicado en 1957 na colección Illa Nova de Galaxia. Moitos anos despois publica Estacións ao mar (1980), Premio da Crítica Española e Tempo de ría (1992). No ano 2004 saíu unha edición que recopila toda a súa poesía co título de Poesía completa (1957-2001).
Xohana Torres é tamén autora dunha novela titulada Adiós María (1971) Premio Galicia do Centro Galego de B. Aires, que se inscribe na etapa da Nova Narrativa Galega, e dúas obras teatrais: A outra banda do Iberr (1965) e Un hotel de primeira sobre o río (1969). Ademais escribe literatura infantil e ensaio, fai traducións e colabora en diferentes revistas literarias.
Eliximos para lembrala o poema Penélope no que a mítica personaxe da Odisea se rebela contra o seu destino e berra: "EU TAMÉN NAVEGAR", verso que a autora utilizará tamén como título do seu discurso de entrada na RAG.
DECLARA o oráculo:
"QUE á banda do solpor é mar de mortos,
incerta, última luz, non terás medo.
QUE ramos de loureiro erguen rapazas,
QUE cor malva se decide o acio.
QUE acades disas patrias a vendima
QUE amaine o vento, beberás o viño.
QUE sereas sen voz a vela embaten
QUE un sumario de xerfa polos cons".
Así falou Penélope:
"Existe a maxia e pode ser de todos.
¿A que tanto novelo e tanta historia?
EU TAMÉN NAVEGAR."
Ningún comentario:
Publicar un comentario